Owen Pick zag zijn leven veranderen door de Taliban. De Brit was pas 18 jaar. Net van school af en hij kon meteen voor het Britse leger naar Afghanistan. Daar, in de brandhaard van het Midden-Oosten, stapte hij op een explosief.
Zijn handicap Pick was ernstig gewond. Na ruim een jaar vechten tegen de pijn en een leven in onzekerheid besloten de Britse doktoren dat er maar 1 ingreep mogelijk was. Zijn rechteronderbeen moest worden geamputeerd.
Zijn kracht De eerste keer dat Pick een prestatie van formaat neerzette was 4 dagen nadat hij voor het eerst in competitieverband op een snowboard stond. Hij deed mee aan de snowboardercross tijdens het Frans kampioenschap voor para-atleten. Prompt won hij een zilveren plak. “Ik stond 4 dagen op het board en versloeg gasten die er 2 jaar voor trainden”, zegt hij vol trots op zijn eigen website. Daarnaast wist hij ook zilver te winnen bij de slalom tijdens de 2017 para-snowboard wereldkampioenschappen en stond hij 2 keer op het podium tijdens de wereldbeker in Spanje. Door zijn prestaties is hij nu nummer 7 op de wereldranglijst van paralympische snowboarders. Op naar goud?
Oksana Masters is geboren in Oekraïne, dicht bij Tsjernobyl. Daar waar in 1986 een zeer ernstig ongeluk plaatsvond. De kerncentrale van Tsjernobyl ontplofte midden in de nacht en dat had grote gevolgen voor de bevolking. Niet alleen kwamen er tientallen mensen om het leven, maar door de radioactiviteit die vrij kwam, zijn er heel veel mensen in de periode daarna nog overleden. Ook worden er daar nog altijd gehandicapte baby’s geboren: waaronder Oksana Masters, 3 jaar later in 1989.
Haar handicap Masters werd geboren met 2 verlamde benen (waarvan links korter was dan rechts), 6 tenen aan iedere voet en aan iedere hand 5 vingers die als zwemvliezen aan elkaar zaten aan. Ze had geen duimen. Masters heeft in haar jeugd in 3 weeshuizen geleefd en is op haar 7de geadopteerd door een gezin in de Verenigde Staten. Uiteindelijk zijn beide benen geamputeerd.
Haar kracht Wat kan Oksana Masters eigenlijk niet? Ze pakte op de Paralympische Zomerspelen van 2012 brons met roeien en besloot toen om te gaan skiën. Op de Paralympics van 2014 pakte ze daar zelfs 2 medailles mee. In Rio lukt het haar niet om met handbiken het podium te halen, daarom heeft ze getraind op haar schietkwaliteiten en gaat nu voor een medaille bij biatlon. Wat een fenomeen.
Een man met een missie; Scott Meenagh. Uit vaderlandsliefde, voor hoop op een betere wereld. Hij was slechts 21 jaar. Scott Meenagh gold als een groot rugbytalent en zat zelfs bij Schotland U18. Maar toen hij uitgezonden werd naar Afghanistan sloeg het noodlot toe. Meenagh was op weg naar een collega die gewond was geraakt door een bernbom toen hij zelf op een geïmproviseerd explosief van terroristen stapte.
Zijn handicap Zijn droom om als parachutist te dienen in de oorlog, viel in duigen. Meenagh verloor beide benen. Die werden geamputeerd. Dus op dag 1 van zijn herstel werd hem al verteld dat hij nooit meer zou kunnen rugbyen. Een enorme klap.
Zijn kracht Meenagh probeerde diverse sporten uit. Vooral kajakken en paardrijden. Als roeier miste hij maar net de Paralympische Spelen van 2016. Hij vond het leuk en het hielp hem werken aan zijn zelfvertrouwen. “Eerst vroegen mensen mij of ik dacht aan zelfmoord, nu vragen ze wat mijn tijd is op de 1.000 meter”, zei Meenagh ooit in een interview met Coach Magazine. In Zuid-Korea komt hij uit op het onderdeel Noords-Skiën. Totaal anders, maar ook weer vol geluk en zelfvertrouwen.
Dit is Philippe en in deze video is hij langs geweest bij een Rolstoelbasketbal team; De Black Eagles, in Rosmalen. (https://www.blackeagles.nl/) “Rolstoelsporten zijn super leuk en ook nog eens gezond voor je!” vindt Philippe. “Je hoeft niet perse zo goed te zijn als Coby Bryant of zo goed als Rafael Nadal om deel te kunnen nemen aan een rolstoelsport, plezier is het aller belangrijkst!”
In Generatie Goud duikt Q-dj Joost Swinkels een dag in het leven van een jonge topsporter die op jacht is naar Olympisch goud. In de derde aflevering ondervindt Joost hoe zwaar rolstoelbasketbal is en maakt hij de Paralympische kwalificatiewedstrijd mee van rolstoelbasketbalster Bo Kramer.
De organisatie van La Vuelta Holanda verkoopt een speciale nijntje-knuffel. De opbrengsten van het iconische Hollandse pluche zal volledig ten goede komen aan Fonds Gehandicaptensport. Nijntje is speciaal voor de Ronde van Spanje, die deze zomer met drie etappes start in Utrecht, ‘s-Hertogenbosch en Breda, gehuld in de rode leiderstrui van La Vuelta.
MERCHANDISEPAKKET
Behalve de knuffel maakte de organisatie van La Vuelta Holanda ook de rest van het officiële La Vuelta Holanda merchandisepakket bekend. Er zijn nijntje-fietsbellen te koop en kleinere nijntje-poppetjes in de diverse truien van de Ronde van Spanje. Maar er zijn ook La Vuelta Holanda tassen, koffiebekers, pennen, steutelhangers en bidons.
Interimage is de officiële merchandisepartner van La Vuelta Holanda. Het bedrijf uit Woerden heeft veel ervaring met grote wielerrondes. Het was ook bij de start van de Tour de France in 2015 leverancier van de fanartikelen. Alle artikelen zijn zo duurzaam mogelijk geproduceerd door Interimage, dat werkt met het gouden ecolabel van Ecovadis. De zonnebril van La Vuelta is zelfs gemaakt van tarwe stro en biologisch afbreekbaar.
Voor wielerfans is het officiële wielershirt van La Vuelta Holanda een heus collectorsitem. Vandaag is de webshop van La Vuelta Holanda opengesteld. Daar zijn alle producten te zien en te koop.
FONDS GEHANDICAPTENSPORT
Fonds Gehandicaptensport is het trotse goede doel van La Vuelta Holanda. Fietsen is in Nederland met de paplepel ingegoten. Voor vele Nederlanders is bewegen en sporten de normaalste zaak van de wereld. Helaas is zelfstandig sporten niet voor iedereen een mogelijkheid. Fonds Gehandicaptensport heeft de droom om sport voor iedereen met een handicap structureel en dicht bij huis mogelijk te maken.
BRON YouTube: La Vuelta Holanda. BRON artikel: Lavueltaholanda.com
Specsavers Stadskanaal overhandigt cheque aan VV SJS Gehandicapten Voetbal. Foto: Andy Zuidema
16 maart 2020, 19:00 uur
Voor het tiende jaar op rij hebben klanten van Specsavers met hun aankoop weer een financiële bijdrage kunnen leveren aan goede doelen via Stichting Specsavers Steunt.
Voor Specsavers Stadskanaal was dit in 2019 VV SJS Gehandicapten Voetbal, waarvoor € 1.558,- is gespaard. Deze week overhandigden de medewerkers van de winkel de cheque aan VV SJS Gehandicapten Voetbal.
Schenking namens winkel en klanten
Rene van Os, retailpartner van Specsavers Stadskanaal: „Door voor elk verkocht montuur en hoortoestel een vast bedrag opzij te leggen, sparen wij elk jaar een mooi bedrag voor een goed doel bij ons in de buurt. Wij vinden het ontzettend fijn om hen deze schenking te kunnen doen namens de winkel en natuurlijk onze klanten. We weten namelijk hoe lastig het is voor lokale initiatieven om aan voldoende financiering te komen. Op deze manier dragen we graag ons steentje bij.”
BRON schrijver: Dagblad van het Noorden. BRON foto: Andy Zuidema
ZALTBOMMEL – De 17-jarige Jinte Bos wil graag een tennisbaan in Zaltbommel. Die is er natuurlijk al, maar niet eentje waar zij met haar rolstoel op kan trainen. De wereldkampioen dubbel bij de jeugd probeert lokale verenigingen over te halen haar te helpen in haar weg naar de top.
De tennisbanen bij de tennisclub in Zaltbommel zijn van kunstgras. ‘Dat is heel zwaar voor mensen die in een rolstoel sporten. De voorwielen blijven in het gras en zand haken waardoor we iedere keer opnieuw moeten aanzetten. Na een uur trainen zijn we kapot.’
De wereldkampioene houdt dat misschien voor de lol een uur vol, maar voor beginnende spelers is het niet te doen. En goed trainen gaat niet. ‘Ik wil graag in de buurt gaan trainen. Nu train ik drie dagen in Amstelveen. Om nog beter te worden moet ik vaker gaan trainen en meer toernooien spelen.’
Weinig aandacht voor rolstoelsport
Daarom wil Jinte dat er een gravelbaan komt bij de tennisvereniging in Zaltbommel. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor andere jongeren in een rolstoel. Ze peilde de interesse bij een aantal stadsgenoten in een rolstoel. Die gaven aan graag een clinic te willen. ‘Hier in de regio is niet zoveel aandacht voor rolstoeltennis of elke rolstoelsport, dus ik wil hier graag wat op gaan zetten voor mindervalide mensen zodat die ook kunnen gaan sporten hier.’
De wereldkampioene ging al langs bij de wethouder en sprak met voorzitter Rudolph Krol van tennisvereniging ZTV. Het aanleggen van een gravelbaan is volgens de voorzitter niet realistisch. ‘Waar wij als vereniging naar kijken is of vervanging van de baan nodig is, dat is niet het geval. Dan zijn er sponsoren nodig. Een baan vervangen kost ongeveer 13.000 euro.’
Gemeenten druk met sport in de regio
Zaltbommel begint in 2020 met de aanleg van een grote sporthal met zwembad. De gemeente trekt er ruim 15 miljoen euro voor uit. Ook werken buurgemeenten Zaltbommel en Maasdriel samen aan een sportakkoord. Op 8 april komen de gemeenten met een plan voor de 80.000 euro die het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft uitgetrokken voor gemeenten.
Wellicht ligt daar een mogelijkheid? Bos: ‘Ik ben al langs geweest bij de gemeente en die zeiden dat ik bij de tennisvereniging zelf moest zijn. Het lijkt erop dat ik het grotendeels zelf moet doen.’
De 17-jarige vervolgt met een glimlach: ‘Dat vind ik wel een leuke uitdaging.’
BRON schrijver: Esther Hendriks. BRON foto: Omroep Gelderland
Thom Kuus, voor in de boot, stelt alles in het werk voor deelname aan de Paralympics.
16 maart 2020, 07:00 uur
SOEST Het leven van Thom Kuus kreeg op 28 juni 2017 een dramatische wending. Door een bedrijfsongeval raakte hij zijn gezichtsvermogen kwijt. De Soester bleef echter niet lang bij pakken neer te zitten. Nu amper drie jaar verder krijgt hij de kans om de Nederlandse kleuren te vertegenwoordigen tijdens de Paralympics in Tokio.
De student HBO Automotive Management is nu 23 jaar en blikt terug. ,,Als ik zie waar ik nu weer sta, terwijl ik in het ziekenhuis dacht aan wat ik nog zou kunnen. Niemand kon mij toen vertellen hoe mijn toekomst er uit zag. Het is toch wel echt bijzonder. Mensen maken mij er bewust van dat het knap is wat ik doe. Als ze dat zeggen ga ik nadenken. Niet dat ik mezelf zo goed vind, want zo zit ik niet in elkaar. Ik hoop hiermee dat ik ook andere mensen kan inspireren.”
DADENDRANG Van het ongeval weet hij niets meer. Het laatste uur daarvoor en de vier weken daarna zijn verdwenen. Thom werd kunstmatig in coma gehouden. Daarna pakte de voormalige voetballer van SO Soest en SEC zijn sportieve dadendrang weer op. Ook zijn schooltas kwam weer tevoorschijn om zijn studie te hervatten.
VRIENDEN Ozzy heet zijn geleidehond. Het blind zijn heeft hij geaccepteerd. ,,Voordeel is dat ik wel gezien heb, dus weet ik hoe alles eruit ziet. De mensen kunnen je dingen uitleggen, waar ik dan weer een beeld bij kan vormen. Natuurlijk is het niet altijd leuk. Ik heb ook wel eens in mijn bed liggen huilen. Dat hoort er allemaal bij. Het zou niet goed zijn als het altijd maar feest is.”
Thom heeft de afgelopen 2,5 jaar niet alleen gestaan. ,,Mijn familie en vrienden steunen mij enorm. Daar heb ik veel aan gehad in het ziekenhuis en het revalidatiecentrum. Ze hielpen me overal mee. Letterlijk elke dag waren ze er voor mij. Dat zijn echte vrienden, die hebben mij erdoor heen getrokken. Het was een dynamische tijd, want er gebeurde van alles.” Nog steeds wordt ik enorm door hen gesteund.”
BOKSZAK In het revalidatiecentrum ging het in een snel tempo. ,,Daar kreeg ik sporttherapie om op krachten te komen en vertrouwen te krijgen. Ik was zoekende naar een passende sport.” De bokszak bij de sporttherapie kreeg het dagelijks zwaar te verduren. ,,Ik hoorde mijn sporttherapeut praten met een collega. Die zei dat hij mij wel in 2020 in een roeiboot naar Tokio zag gaan. Ik moest een filmpje insturen en hopen dat ik voor de talentendag van het NOC*NCF uitgenodigd werd. Ze zagen potentie in mij. Ik heb een goede lichaamsbouw en mijn coördinatie was goed. Toen is het balletje gaan rollen. En ik vind watersport leuk. Ik ging vroeger met mijn opa en oma mee naar de boot.”
VERTROUWEN Thom maakt veel trainingsuren. Zowel met de nationale ploeg op de Bosbaan in Amstelveen, als bij roeivereniging HEMUS in Amersfoort. Naast de trainingen in de boot, op de ergometer, in het krachthonk en op de fiets, traint hij ook in de roeibak.
,,Die ligt vast en er zit een gat in het blad van de riem. Je roeit zonder vooruit te komen. Dit om je techniek te optimaliseren.”
STARTBEWIJS Hij heeft er al grote wedstrijden op zitten. De Regatta in Gavirate, de World Cups in Polen en Rotterdam en het WK in Linz. In mei is het kwalificatietoernooi. Een plaats in de top 2 daar betekent een startbewijs voor de Paralympische Spelen van 2020. Thom heeft er vertrouwen in. ,,Daar ga ik alles voor doen. Japan is een mooi land. Ik zal er niets van zien, maar ben daar om te roeien en niet om te relaxen. Ik vind het prachtig om met mijn rolkoffer en trainingspak van Team NL op reis te gaan naar wedstrijden. ,,Dat ik mijn land mag vertegenwoordigen, daar ben ik trots op.”
BRON schrijver: Ton van Zoeren. BRON afbeelding: Ciska Kruijsdijk.
nancyboutros.sport.blog 